قرارداد EPC (مهندسی، تدارکات و ساخت) که حتی تلویحا به آن قرارداد کلید در دست (turn key) نیز گفته می شود یکی از قراردادهای مهم و پیچیده‌ای است که امروزه مورد استقبال بسیاری از کارفرمایان و مراکز دولتی قرار گرفته است.
قرارداد های سنتی فی مابین کارفرما و پیمانکار
به صورت سنتی در طرح‌های بزرگ عمرانی و صنعتی از قراردادهایی استفاده می‌شد که در آن کارفرما و پیمانکار به وسیله عاملی به نام مشاور، اجرای پروژه را برعهده می‌گرفتند. در این حالت توالی فرآیندها به دلیل عدم همپوشانی طراحی و ساخت باعث طولانی شدن زمان کلی پروژه می‌شد. به علاوه اصلاح و بازنگری طراحی در حین اجرا بسیار زمان بَر بود، به همین دلیل کم‌کم این نتیجه حاصل شد که از تخصص شرکت‌های پیمانکاری استفاده شود و کارفرما دیگر نقشی نداشته باشد و تمامی مراحل طراحی، ساخت و اجرا برعهده پیمانکار گذاشته شود.
