7 اصل کلیدی در ساخت، تجهیز و طراحی سالن همایش، سینما و آمفی تئاتر

 

پس از خواندن این مقاله:

 

• با تجهیز ساخت و طراحی سالن همایش به صورت کلی با دیدن یک ویدئو  آشنا می شویم.

• با قسمت های مختلف یک سالن آمفی تئاتر آشنا می شویم.

• آرایش های مختلف چیدمان صندلی سالن همایش را می شناسیم .

• با انواع سن در سالن آمفی تئاتر آشنا می شویم.

• پیش نیاز های تجهیز و ساخت سالن همایش، سینما و آمفی تئاتر را بهتر می شناسیم.

 

طراحی سالن همایش و متعاقباً ساخت و تجهیز سالن آمفی تئاتر علاوه بر دانش معماری که اصل مهم و غیر قابل انکار آن است نیازمند دانش و اطلاعات دیگری است که شاید تا قبل از ورود به این حوزه با این نکات به عنوان یک معمار یا یک مهندس مشاور روبرو نشده باشید. در این مقاله با 7 اصل کلیدی در ساخت، تجهیز و طراحی سالن همایش، سینما و آمفی تئاتر آشنا می شوید که امیدواریم بتواند برای شما در امر مشاوره، ساخت، تجهیز و طراحی راهنما و کاربردی باشد. کارشناسان ما با تجربه کاری بالا در این زمینه مشتاقانه پاسخگوی سئوالات شما در زمینه تعیین هزینه طراحی و ساخت سالن همایش خواهند بود. 

برای داشتن یک دید بهتر از مباحث این مقاله بهتر است فیلم زیر را که مراحل کلی طراحی، تجهیز و ساخت سالن همایش و آمفی تئاتر و سینما را نشان می دهد مشاهده نمائید. در ویدئوی زیر مراحل 0 تا 100 ساخت سالن همایش دانشگاه خوارزمی تهران را خواهید دید. برای دیدن ویدئو های بیشتر اینجا را کلیک نمایید.

 

همچنین برای دریافت اطلاعات تکمیلی درباره طراحی، ساخت و تجهیز سالن کنفرانس خواندن این مقاله نیز توصیه می شود.

چرا به سالن آمفی تئاتر و همایش نیاز داریم؟

از آنجا که بشریت شروع به جمع آوری قصه ها برای گفتن داستان ها و نمایش آنها روی صحنه هایی از زندگی روزمره خود در مقابل مخاطب می کرد، نیاز به فضاهایی برای انجام این فعالیتها بیشتر شد. طراحی سالن همایش از آمفی تئاترهای روباز یونانیان و رومیان شروع شده و تا شکل های مدرن باورنکردنی که امروزه می بینیم توسعه یافته است. اگرچه برخی از اشکال این سالن های همایش برای انواع خاصی از اجرا بهتر عمل می کنند ، اما هیچ شکل و اندازه ایده آلی برای یک سالن آمفی تئاتر وجود ندارد. انتخاب بهترین فرم و مقیاس یک سالن همایش بستگی به هدف کاربردی آن (فیلم ، سخنرانی ، اجرای صحنه ، نمایش و اجرای موسیقی)، اندازه صحنه اجرای مورد نیاز و تعداد مخاطبان مورد نظر دارد. پس بیایید ببینیم قسمت های اساسی سالن همایش و متداول ترین نوع طراحی سالن همایش امروزی کدام بخش ها هستند.

1. طراحی سالن همایش به صورت کاملا کاربردی با توجه به کاربری سالن و تعداد تماشاگر

سالن همایش | “قسمت خانه” 

این بخش از سالن همایش یا آمفی تئاتر که مخاطبان را درحین اجرا در خود جای می دهد به عنوان “خانه” (House) شناخته می شود. همچنین بعبارتی دیگر می توانیم بگوییم که این قسمت به منطقه ای اشاره می کند که فضای اجرا یا منطقه پشت صحنه محسوب نمی شود. قسمت های مختلف خانه شامل لابی ، پیشخوان بلیط و سرویس بهداشتی است. مقدار فضای مورد نیاز برای هر سالن به عوامل بسیاری بستگی دارد اما راهنماهای زیر ، بر اساس طراحی صندلی های مدرن می توانند ایده ای از منطقه موردنیاز شما را ارائه دهند:

• 200 صندلی : 270 متر مربع

• 150 صندلی : 190 متر مربع

• 75 صندلی : 125 متر مربع

2. گذاشتن فضای مناسب برای راحتی نشستن مخاطبان در طراحی سالن همایش

راهروها فضای رفت آمد حضار با دو ردیف صندلی از دو طرف یا یک ردیف صندلی از یک طرف و یک دیوار از طرف دیگر است. به منظور بهبود ایمنی هنگام تاریک شدن سالن همایش به هنگام اجرا، راهروها با یک ردیف چراغ کوچک مشخص می شوند. معمولاً دو نوع چیدمان راهرو وجود دارد:

• آرایش و چیدمان صندلی چند راهرویی در سالن همایش

این چیدمان شامل 14 تا 16 صندلی در هر ردیف با دسترسی به راهرو در هر دو انتها می باشد. اگر راهرو فقط در یک انتهای ردیف قابل دستیابی باشد ، ممکن است تعداد صندلی ها به 7 یا 8 صندلی محدود شود.

• آرایش و چیدمان صندلی قاره ای (Continental) در سالن همایش

اگر آرایش صندلی قاره ای با دقت طراحی شود ، می تواند در تجهیز و طراحی سالن همایش کمک شایانی به طراح کرده و صندلی های بیشتری را در فضای مشابه جای دهد. معمولاً به طور متوسط 7،5 فوت مربع (2،3 متر مربع) برای هر فرد در این آرایش در نظر گرفته می شود که این فضا شامل منطقه نشیمن سالن و فضای راهرو ها می باشد.

3. صحنه (سن) در ساخت و طراحی سالن همایش بسیار مهم است به این نکته توجه ویژه داشته باشید

صحنه (سن) فضای مشخصی است که بازیگران و سایر هنرمندان در آن اجرا می کنند و کانون توجه مخاطب است. به عنوان یک ویژگی معماری، صحنه ممکن است شامل یک سکو یا یک سری از سکو ها باشد. در بعضی موارد، ممکن است موقتی یا قابل تنظیم باشند اما در سینماها و ساختمانهای دیگر صحنه ها اغلب دائمی هستند. صحنه هایی مختلفی وجود دارد که بسته به کاربرد و ارتباط مخاطب با آنها متفاوت هستند:

• سن سالن همایش “فشرده” (Thrust):

این نوع سن، صحنه ای است که از سه طرف توسط مخاطب احاطه شده است. طرف چهارم به عنوان پس زمینه تئاترعمل می کند. در یک چیدمان مدرن معمولی این صحنه ها اغلب یک منطقه اجرای (معمولاً بلند) مربع یا مستطیل شکل است که توسط صندلی هایی احاطه شده است. اشکال دیگر این نوع صحنه ها نیز وجود دارند؛ مثلاً تئاتر گلوب شکسپیر یک صحنه تئاتر فشرده پنج طرفه می باشد.

• سن آمفی تئاتر “صحنه پایانی” (End Stage):

مانند یک صحنه تئاتر فشرده است با این تفاوت که مخاطب فقط در یک طرف ، یعنی جلو صحنه می نشیند. پشت صحنه در پشت دیوار پس زمینه تئاتر قرار گرفته است. فضایی در اطرف سالن آمفی تئاتر وجود ندارد، اگرچه ممکن است ورودی هایی نیز در آنجا واقع شده باشند. نمونه ای از این نوع صحنه های مدرن یک سالن موسیقی است که دیوارهای پس زمینه آن فضای بازی را از سه طرف احاطه کرده اند. مانند یک صحنه فشرده ، مناظر بیشتر به عنوان پس زمینه عمل می کنند تا اینکه فضای بازیگری را احاطه کنند.

• گود آمفی تئاتر (Arena):

یک صحنه مرکزی که از همه طرف توسط مخاطب احاطه شده است. صحنه آرنا اغلب برای بهبود چشم اندازها مورد استفاده قرار می گیرد.

سن مدل “پیش صحنه” بهتر است یا مدل “صحنه پایانی” ؟

سن مدل پیش صحنه یا (Proscenium) رایج ترین نوع صحنه است و به آن یک صحنه قاب تصویری نیز گفته می شود. ویژگی اصلی و کاربرد آن در افتتاحیه های بزرگ است، قوسی در پیش صحنه وجود دارد که از طریق آن مخاطب می تواند اجرا را مشاهده کند. مخاطب مستقیماً با صحنه روبرو می شود و فقط یک طرف صحنه را مشاهده می کند. اغلب ، یک صحنه ممکن است در مقابل قوس پیش صحنه گسترش یابد که فضای اجرای وسیعتری را برای بازیگران فراهم می کند. این منطقه به “پیش بند” (Apron) معروف است. در زیر و جلوی صحنه تو رفتگی هایی برای قرارگیری ارکستر در طراحی سالن همایش درنظر گرفته می شود که توسط موسیقیدانان هنگام اجرای موسیقی و اپرا مورد استفاده قرار می گیرد.

• سن سالن همایش انعطاف پذیر:

این نوع از سالن همایش که به  آمفی تئاتر “جعبه سیاه” هم معروف شده است، دارای سن هایی است که غالباً مانند جعبه های خالی بزرگی هستند که داخل آن سیاه رنگ است.خود صحنه و صندلی ها ثابت نیستند. درعوض ، هرکدام می توانند متناسب با نیازهای نمایشنامه یا تمایلات کارگردان تغییر کنند.

• سن سالن آمفی تئاتر “نمایه ای” (Profile):

این نوع از سن سالن آمفی تئاتر اغلب در تئاترهایی داستانی که فضای تئاتر به سن اضافه می شوند استفاده می شود ، یعنی سن تئاتر بوسیله افزایش سایر فضاها به سن وجود می آیند. مخاطبان غالباً در هر دو طرف فضای باز سالن آمفی تئاتر قرار می گیرند و مخاطب بسیار کم و یا هیچ مخاطبی در دو انتهای سن وجود ندارد. بازیگران برای ایفای نقش به ترتیب روی صحنه می آیند. این سبک از تئاتر اغلب کارآمدترین گزینه برای فضاهای باریک و طولانی است. از لحاظ منظر ، یک تئاتر نمایه ای بیشتر شبیه صحنه تئاتر آرنا است. برخی از مرحله به عنوان پس زمینه در انتها امکان پذیر است ، که در اصل طرف هستند. شکل غیر تئاتری از تئاتر نمایه ای ، یک سالن بسکتبال است ، اگر مخاطبی در پشت حلقه ها ننشسته باشد.

• گود های ورزشی یا Sport Arena :

سالنهای ورزشی اغلب به عنوان مکان برگزاری کنسرت های موسیقی به کار می روند. از نظر شکل شبیه پهنه بسیار بزرگی هستند (سن ورزشگاه درواقع همان گود مسابقات ورزشی است)، که به صورت یک صفحه مستطیل شکل می باشند. هنگامی که برای کنسرت استفاده می شود ، اغلب یک قسمت به عنوان صحنه موقت به قسمت انتهایی و در یک انتهای سالن تنظیم می شود و مابقی کف و غرفه ها به عنوان جایگاه مخاطبین مورد استفاده قرار می گیرند . گودها اصطلاحات خاص خود را دارند.

4- برای دید بهتر، در هنگام طراحی سالن همایش، سن باید پایین تر از تماشاگران در نظر گرفته شود

در طراحی سالن آمفی تئاتر با سن گرد یا به صورت گود تئاتر، صحنه در مرکز دید مخاطبان قرار دارد و مخاطبین از همه طرف می توانند آن را تماشا کنند. مخاطب در نزدیکی اجرا قرار می گیرد که احساس صمیمیت و درگیری و مشارکت بیشتری را برای مخاطبان فراهم می کند. با این وجود ، این نوع از سالن های آمفی تئاتر محدودیت های عمده ای را در میزان و نوع دید بصری که می تواند برای یک اجرا فراهم شود ، به وجود می آورد ، زیرا صحنه های با بیش از چند فوت فاصله با تماشاگر باعث می شود که مخاطب نسبت به اجرایی که روی صحنه می رود، دید مناسبی نداشته باشد.

5. برای صمیمیت بیشتر با مخاطب، از طراحی سالن آمفی تئاتر با سن فشرده استفاده کنید

سن آمفی تئاتر فشرده  صحنه ای است که از سه طرف برای مخاطب دید دارد و انتهای طبقه بالایی آن به قسمت پشت صحنه وصل می شود. سن فشرده از مزایای صمیمیت بیشتر بین مخاطبان و  مجریان نسبت به یک سن پیش صحنه بر خوردار است با اینکه فاقد منطقه پشت صحنه است. مخاطب در یک سالن آمفی تئاتر با سن فشرده ممکن است صحنه را از چند طرف مشاهده کند.

6. طراحی سالن همایش خود را بر مبنای انعطاف بگذارید

آمفی تئاترهای با صحنه انعطاف پذیر، مکان هایی هستند که رابطه مستقیمی بین قسمت صحنه و قسمت “خانه” برقرار نمی کنند. این سالن ها می توانند در هر یک از فرم های استاندارد آمفی تئاتر یا هر نوع دسته بندی دیگر سالن همایش قرار گیرند. در این نوع سالنها معمولاً هیچ گونه تمایز فیزیکی بین “صحنه” و “سالن آمفی تئاتر” تماشاگرانی که ایستاده نمایش را می بینند و یا مخاطبینی که در طبقه اصلی نشسته اند دیده نمی شود.

7. کیفیت صدا به اندازه ویژگیهای بصری در طراحی سالن همایش اهمیت دارد

اگرچه نمایش هایی که در سالن همایش و سینما اجرا می شوند رسانه های بصری محسوب می شوند، اما کیفیت صدای ضعیف حتی نمایش های بی نقص را نیز خراب می کند. صدا خصوصیتی است که اغلب نادیده گرفته می شود، اما به همان اندازه که به چشم اندازهای خوب در طراحی سالن آمفی تئاتر نیاز دارید، به یک صدای رسا نیز احتیاج دارید.

جهت دریافت اطلاعات تکمیلی و جامع در این حوزه می توانید به این مرجع مراجعه نمایید.

بغیر از ملاحظات ظاهری و توجه به آسایش و راحتی مخاطبین، لازم است که طراحی سالن های همایش با توجه به موارد زیر صورت گیرند:

• استفاده از عایق صوتی خارجی در سالن همایش (تا به حال صدای ترافیک ، قطار یا کارهای ساختمانی را در هنگام تماشای یک فیلم یا اجرای نمایش در سالن آمفی تئاتر شنیده اید؟)
• استفاده از عایق صوتی خارجی در تجهیز سالن آمفی تئاتر – این امر به ویژه در یک مجموعه با چندین سالن آمفی تئاتر رخ می دهد که در آن یک موسیقی متن با صدای بلند می تواند به داخل سالن مجاور نشت کند.
• کنترل سر و صدای خدمات و تجهیزات – سروصدا هایی از قبیل تهویه هوا ، آسانسور ، توالت و تجهیزات پخش تصویر باید کنترل شوند.
• آکوستیک – طراحی آکوستیک در سینماها و سالن های آمفی تئاتر باید از مرحله ابتدایی ساخت و برنامه ریزی های سالن تا راه اندازی نهایی آن در نظر گرفته شود.

   

نویسنده: کیانوش آرین طلب